Hill of Tara

Zielone wzniesienie, otoczone nasypami ziemnymi, zajmuje ważne miejsce w historii wyspy, odkąd w epoce kamienia (ok. 3000-2500 p.n.e.) zbudowano tu grobowiec korytarzowy[1]. Największe znaczenie wzgórze osiągnęło w I tysiącleciu n.e., kiedy było głównym ośrodkiem religijnym i politycznym Irlandii – co trzy lata zbierali się na nim królowie i kapłani, by ustanawiać prawa oraz rozstrzygać spory. Tara, jako siedziba bogów i arcykrólów, występuje w wielu irlandzkich mitach i legendach, a zapisała się także w historii nowożytnej. W 1843 roku Daniel O’Connell wybrał ją, symbol irlandzkiej świadomości narodowej, na miejsce olbrzymiego mityngu, gdy odczytywał treść Prawa Zbożowego. Na wzgórzu i u jego stóp zjawiło się wówczas około 250 tysięcy osób